Fotografija iz otvorenih izvora
Prije pet godina otkriveno je stotinu na dnu Baltičkog mora šezdeset i osam boca šampanjca čija je starost trenutna trenutak je sto sedamdeset i pet godina. Pjenušava vina se okrenula tamo kao posljedica olupine broda nepoznatog broda. Pre neki dan grupa Njemački i francuski istraživači završili su detaljnu analizu vintage šampanjac.
Prvi koji su probali alkoholno piće bili su ronioci koji su se oporavili naći na površini. Ronioci su otkopali jednu bocu i popili nju pazeći da su na dnu mora pronašli šampanjac. Nakon toga, boce su predali specijalistima za laboratorij istraživanje. Nemci i Francuzi testirani su pet godina kao rezultat toga su se osigurali ukus i hemijske kvalitete vina stari šampanjac u mnogočemu je sličan onome što pijemo danas.
Šampanjci svjetski poznate francuske marke “Widow Clicquot” odnosi se na suha i polusuha vina, koja su postala za stručnjake iznenađenje s obzirom da se prije mislilo da će to u devetnaestom veka bile su popularne samo izuzetno slatke sorte pjenušce.
Prisutnost u piću impresivne količine metalnih jona i karboksilne kiseline sugerišu da je pravljen šampanjac male bobice koje koriste drvene bačve za primarno vrenje. Osim toga, u vinu je pronađen grožđani sirup, koji je, sudeći po sve je dodano umesto šećerne repe za koju se koristi zaslađivanjem šampanjca danas. Zanimljivo da je vinar Barba Nicole Ponsardin, ista udovica Klikvota, svojevremeno snažno se protivio dodavanju zaslađivača vinu, stoga su moderni stručnjaci, kako to izgleda, uspjeli identificirati nepoštenost u ovom pitanju.
Piće je bilo savršeno očuvano, što se, prema stručnjacima, doprinelo čistoći proizvođača, kao i niskoj temperatura i nedostatak svjetlosti na dnu mora. Međutim sto pedeset pet godina starog pjenušca teško da možete poput, tako dugog vremenskog perioda ugljični dioksid prošao je kroz plutu, a šampanjac se potpuno izgubio mjehurići, koji su, u stvari, njen glavni atribut.
