Fotografija iz otvorenih izvora
Tim naučnika visoko je izveo laboratorijski eksperiment tačnost, tokom koje je određivala talište gvožđa, od čega se dijelom sastoji čvrsta unutrašnja zemaljska jezgra. Koristeći ove podatke, istraživači su izračunali temperaturu na granica između unutrašnje čvrste i vanjske tekuće jezgre. Ispostavilo se da je ona jednaka temperaturi na površini Sunca, tj oko 6000 stepeni Celzijusa. Ta razlika je bitna geofizike, jer objašnjava mehanizam stvaranja magnetnog polja Zemlje. Jezgra se sastoji od dva dijela: unutrašnje čvrste i vanjske tečnost. Potonje se zauzvrat graniči s čvrstim, ali nestabilnim plašt. Temperaturna razlika između unutrašnje čvrste jezgre i plašta trebalo da bude oko 1500 stepeni Celzijusa da bi se provociralo takozvano termičko gibanje – razlog za nastajanje magnetskog polja planete. Prethodne studije su pokazale da je razlika nedovoljne temperature, a to je bio pravi paradoks u nauka. Prema podacima iz 1990. godine, temperatura jezgre bi trebala biti 5000 stepeni Celzijusa. U najnovijem eksperimentu na proučavalo je zemljino jezgro i njegovu temperaturu istraživači iz francuskog nacionalnog istraživanja CEA centar, Nacionalni istraživački centar CNRS i Evropski sinhrotronski ESRF. Na sinhrotroni su korišteni rendgenski zraci s kojima možete jako napraviti brzo. Vrijeme u ovom slučaju igra veliku ulogu za naučnike, tako kako prešani uzorci gvožđa u laboratoriji obično “žive” ukupno nekoliko sekundi. Zbog toga je ranije bilo vrlo teško odrediti da li se metal počeo topiti ili je i dalje čvrst stanje. Ispitivanje pomoću sinhrotronskog zračenja omogućava vrlo tačno odrediti na kojoj temperaturi preuređivanje (taljenje) rešetke kristalnog željeza. In istraživači sinhrotrona slali su rendgenske zrake na grejane do 3000-5000 stepeni uzorci gvožđa komprimirani između dva dijamanta (čime se stvara pritisak od dva miliona atmosfere, kao u creva Zemlje) i primetili su promenu smera kretanja “prozirnih” njihovih zraka. U trenutku kada se metal rastopi također se mijenja i struktura njegove kristalne rešetke difrakcijski obrazac fiksiran instrumentima se takođe mijenja (difrakcija). Pošto se bilježe i temperatura i pritisak instrumenata, naučnici su uspjeli vrlo tačno odrediti temperaturu topljenje uzoraka. Pokazalo se da je gvožđe u čvrstom zemljanom jezgru topi se na temperaturi od 4800 stepeni Celzijusa i pritisku 2,2 puta veći pritisak na površini Zemlje. Na ovaj način naučnici su zaključili da je temperatura na granici unutarnje i vanjske jezgra bi trebala biti 6.000 stupnjeva Celzijusa, a pritisak bi trebao biti oko 3,3 miliona atmosfere. Prema koautorici studije Agnes Deval (Agnes Dewaele), sada se to sve uklapa. Rezultati istraživanja geofizičari objavljeni su u časopisu Science.
